**Prolonged fasting** (prolong fasting) คือการอดอาหารอย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน ซึ่งมักจะนานกว่า 24 ชั่วโมง โดยทั่วไปสามารถนับรวมได้ตั้งแต่ 24 ชั่วโมงขึ้นไป บางครั้งอาจนานถึง 48 ชั่วโมง, 72 ชั่วโมง, หรือมากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับเป้าหมายและความสามารถของผู้ที่ทำการอดอาหาร
การอดอาหารระยะยาวนี้สามารถมีประโยชน์ต่อสุขภาพหลายด้าน เช่น:
1. **การเผาผลาญไขมัน**: เมื่ออดอาหารนาน ร่างกายจะใช้พลังงานจากไขมันที่สะสมไว้แทนการใช้กลูโคส เป็นผลให้ช่วยลดน้ำหนักและไขมันส่วนเกินได้
2. **การฟื้นฟูเซลล์ (Autophagy)**: การอดอาหารระยะยาวสามารถกระตุ้นกระบวนการที่ร่างกายจะย่อยสลายและนำเอาเซลล์เก่าหรือเสื่อมสภาพออกไปเพื่อให้เกิดการสร้างเซลล์ใหม่
3. **การปรับปรุงความไวต่ออินซูลิน**: การอดอาหารอาจช่วยเพิ่มความไวต่ออินซูลิน ซึ่งสามารถลดความเสี่ยงต่อโรคเบาหวานประเภทที่ 2 ได้
4. **การลดการอักเสบ**: การอดอาหารอาจช่วยลดการอักเสบในร่างกาย ซึ่งเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญต่อโรคเรื้อรังหลายชนิด
อย่างไรก็ตาม การอดอาหารระยะยาวควรทำอย่างระมัดระวังและภายใต้การแนะนำของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ โดยเฉพาะผู้ที่มีปัญหาสุขภาพหรือโรคประจำตัว เช่น โรคเบาหวาน โรคหัวใจ หรือผู้ที่มีประวัติความผิดปกติในการรับประทานอาหาร ควรปรึกษาแพทย์ก่อนเริ่มการอดอาหารระยะยาว เพื่อความปลอดภัยและสุขภาพที่ดีของตนเอง.
การอดอาหารระยะยาว (Prolonged Fasting) และการรักษาศีล 8, ศีล 10, และพระวินัย 227 ข้อ มีความสัมพันธ์กันในแง่ของการควบคุมตนเอง โดยเฉพาะในข้อที่เกี่ยวข้องกับ "การเว้นจากการกินยามวิกาล" (ไม่รับประทานอาหารหลังเที่ยงวัน) ซึ่งเป็นหนึ่งในข้อปฏิบัติที่มีอยู่ในทั้งศีล 8 ของอุบาสกอุบาสิกา, ศีล 10 ของสามเณร, และพระวินัยของพระภิกษุ
### ความเกี่ยวข้องของการอดอาหารกับการรักษาศีล
1. **ศีล 8 และศีล 10**: สำหรับผู้รักษาศีล 8 (อุบาสกอุบาสิกา) และศีล 10 (สามเณร) การเว้นจากการกินยามวิกาลหมายถึงการงดเว้นการรับประทานอาหารหลังเที่ยงวันจนถึงรุ่งเช้าของวันถัดไป ซึ่งเป็นการฝึกวินัยทางกายและใจ เพื่อการมีสติสัมปชัญญะและลดการยึดมั่นถือมั่นในอาหาร ความคล้ายคลึงกับการอดอาหารระยะยาวคือ การฝึกความอดทนและการละเว้นการบริโภคเพื่อสุขภาพกายและจิตใจ
2. **พระวินัย 227 ข้อของพระภิกษุ**: สำหรับพระภิกษุในพระวินัย 227 ข้อ ข้อที่เกี่ยวข้องกับ "เว้นจากการกินยามวิกาล" เป็นข้อปฏิบัติที่กำหนดให้พระภิกษุต้องไม่รับประทานอาหารหลังเที่ยงวัน (เว้นเพียงการดื่มน้ำหรือของเหลวที่ไม่ข้น) ข้อนี้เป็นการฝึกวินัยและการสำรวมอินทรีย์ ทำให้พระภิกษุมีสติและสมาธิที่ดีขึ้น โดยไม่ถูกครอบงำด้วยความอยากอาหาร หรือความไม่สบายท้องที่อาจเกิดขึ้นในเวลากลางคืน
3. **การฝึกความอดทนและการควบคุมตนเอง**: ทั้งการอดอาหารและการเว้นจากการกินยามวิกาลในศีล 8, 10 และพระวินัย 227 ข้อ ต่างเป็นการฝึกความอดทนและการควบคุมตนเอง ทำให้ผู้ปฏิบัติเกิดสติและสมาธิมากขึ้น ลดความฟุ้งซ่านและความยึดมั่นในรสชาติและความพอใจจากอาหาร
4. **ประโยชน์ด้านสุขภาพและจิตใจ**: นอกจากประโยชน์ด้านจิตใจในการฝึกสติและสมาธิแล้ว การอดอาหารระยะยาวยังมีประโยชน์ต่อสุขภาพ เช่น ลดไขมันในร่างกาย ฟื้นฟูเซลล์ และเพิ่มความไวต่ออินซูลิน ซึ่งสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการเว้นจากการกินยามวิกาล ที่ช่วยให้ร่างกายได้พักและไม่ต้องทำงานหนักในการย่อยอาหารตลอดวัน
### สรุป
การอดอาหารระยะยาวและการรักษาศีล โดยเฉพาะข้อที่เกี่ยวกับการเว้นจากการกินยามวิกาล เป็นการฝึกฝนและปฏิบัติที่เน้นการมีสติและการควบคุมตนเอง การละเว้นจากความอยากในอาหาร การรับประทานเพียงเพื่อดำรงชีพ ไม่เพียงแต่ส่งผลดีต่อจิตใจเท่านั้น แต่ยังส่งผลดีต่อสุขภาพร่างกายด้วย การปฏิบัติแบบนี้สามารถทำให้เกิดความสมดุลทั้งทางกายและจิตใจ ช่วยให้มีชีวิตที่สุขสงบและสมบูรณ์ยิ่งขึ้น.
#ProlongedFasting #อดอาหาร #สุขภาพดี #ลดไขมัน #ฟื้นฟูเซลล์ #อินซูลิน #ลดการอักเสบ #สุขภาพร่างกาย #การดูแลสุขภาพ #ธรรมชาติบำบัด #อาหารเพื่อสุขภาพ #ฟิตเนส #สมาธิ #วินัยในการกิน #รักสุขภาพ #FastingBenefits